പൊഞ്ഞാറു്

ഇതു ദുബായിലെ പെട്രോള്‍ പമ്പു്. നേരം വെളുക്കുന്നതിനു് തൊട്ടുമുന്‍പെടുത്ത പടം. നാഴികയ്ക്കു നാല്‍പ്പതു വട്ടമിതു തന്നെ കാണുന്ന യൂയേയിക്കാര്‍ ക്ഷമിക്കുക. ഇതിവിടെ സ്ഥാപിച്ചതു് മറ്റൊരുദ്ദേശത്തിലാണു്.

അതു പറയാം.

ഞാന്‍ നാട്ടിലേക്കു് പോകുന്നു. മറ്റന്നാള്‍. അതായതു് ഒക്ടോബര്‍ 20നു്. അഞ്ചെട്ടുപത്തു വര്‍ഷമായി ഞാനിവിടെ തന്നെ താമസിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ടു്. അപ്പോള്‍ പിന്നെ നാട്ടിലേക്കു പോകുമ്പോള്‍, അതൊരുമാസത്തിനെങ്കില്‍ അതിനു്, എനിക്കു് സ്വാഭാവികമായും സാധാരണ പറയപ്പെടുന്ന ഗൃഹാതുരത്വം ഉണ്ടാവേണ്ടതല്ലേ? അങ്ങനെ ഒരു മാസത്തേക്കു് എന്നില്‍ ടി സാധനം ഉളവാക്കിയേക്കാവുന്ന, ചില കാഴ്ചകളാണു് ഇവിടെ.

നേരത്തേ കണ്ട പെട്രോള്‍ പമ്പു് അതിലൊന്നാകുന്നു.

മിസ് ആവാന്‍ വേണ്ട മരങ്ങളും പുഷ്പങ്ങളുമടങ്ങിയ മനോഹര കാഴ്ചകളും ഇവിടെ വേണ്ടുവോളം

ഉദാഹരണം നമ്പര്‍ 1





ആഹാ എന്താ ഭങ്ങി!

ഉദാഹരണം നമ്പര്‍ 2






പോട്ടെ ഇതൊക്കെ അവിടെയുമുണ്ടെന്നു പറയാം.

എന്നാലിതോ?






പഴം ഉണങ്ങി ചപ്പി വരണ്ടതവിടേം കിട്ടും. ഇങ്ങനെ മരത്തേന്നു പൊട്ടിച്ചു തിന്നാനാഗ്രഹമുള്ളവരേ, നിങ്ങളെ ഗള്‍ഫ് മാടി മാടി വിളിക്കുന്നു.;)


പടത്തിലുള്ള ഈ കൊച്ചു്, ബ്ലോഗിന്റെ ഒരു സ്ഥിരം വായനക്കാരനും എന്റെ ബാല്യകാല കൂട്ടുകാരനും ബന്ധുവും ഒക്കെ ആയ ഒരാളുടേയും അയാളുടെ ഭാര്യ ആയ എന്റെ കസിന്റേയും പുത്രിയാകുന്നു. മാമ്മോദീസാ പേരു് ആഷ്‌ലി. വിളിപ്പേരു് ഫ്രൂട്ടി.
ഇവളും ഇപ്പറഞ്ഞ ഒരു മാസത്തെ നഷ്ടമാണു്. അതുകൊണ്ടവളുടെ പടം.






പിന്നെയെന്താ?
പിന്നെയീ ബൂലോകവും ബൂലോകരു മൊത്തവും.
ഹാവൂ നൊവാള്‍ജിയ തന്നെ! നൊവാള്‍ജിയ!